مردم آگاه یا ناآگاه و ثابت‌قدم صاحبان اصلی کشورند و رأی و خواست آن‌ها باید حرف اول را بزند، اما آنچه اخیرا درباره نظام پارلمانی گفته می‌شود، دقیق و کارشناسی نیست. نظام پارلمانی شبیه به مدل انگلستان است که وقتی مردم به نمایندگان مجلس رأی می‌دهند در واقع می‌دانند که همان زمان به نوعی نخست‌وزیر و دولت را هم تعیین می‌کنند؛ یعنی به‌طور مشخص لیدر حزب اکثریت نخست‌وزیر می‌شود، اما با سازوکار انتخابات در ایران، مجلس نمایندگی همه مردم را برعهده ندارد. اگر سازوکار انتخاباتی تغییر کند، می‌شود درباره ابعاد مثبت و منفی نظام پارلمانی بحث کرد، اما در شرایط کنونی انتخاب رئیس‌جمهور توسط مجلس وضع را بدتر و شکاف بین اختیارات و مسئولیت را بیشتر می‌کند.

ما نمایندگان نامه‌ای را تهیه‌ کرده‌ایم اما هنوز به ایشان تقدیم نکرده‌ایم بلکه منتظر هستیم که اگر امضای این نامه به بیش از ۲۰۰ یا ۲۵۰ امضا برسد آن‌موقع احتمالا این نامه را به ایشان تقدیم کنیم.این کار منهای خط و خطوط و جریانات سیاسی است.